kawa

pachnie na biurku obok zielonej myszki made by carefure, kilku maskotek złączonych ze sobą czyjąś ręką. Małe rozchybotanie, małe drżenie, popsute buty i masa inwencji. Teraz jestem już okropnie dorosłą kobietą bardzo mocno zmienioną. Popołudniu spotkanie jakieś w pracy. dzisiaj mam ochotę udawać chorą. Nie chce mi się wbiegać na piętra kamienicy i zarabiać na ludziach. Już mi się nie chce. Pytałam O. czy nie ma pracy jakiejś i ma. Może to ten czas żeby zmienić. W końcu to miało być i tak na chwilę a od tej chwili zdążyłam przejść sto pięćdziesiąt kursów i egzaminów. tak pora na zmiany mój miły (słyszę jak prysznic szumi na twoim karku).

Mamy małą łazienkę i zieloną sypialnię, a z okna widać działki i mokotowskie jakieś podwórka, osiedlowy menel codziennie sika do budki telefonicznej, ale miło mi jest go znać i wiedzieć że ten menel to nasz właśnie z osiedla i czeka aż ktoś mu da złotówkę bo brakuje mu na chleb albo tanią wódę z nocnego. Bo kiedy jesteś u siebie to się nie boisz, że inni są bardziej albo że to jest mniej twoje niż może być.

Po długiej przerwie. Dzień dobry.